یادداشت ثابت - جمعه 91 مرداد 7 , ساعت 1:22 عصر
نرگسا! آنشب مرا بی تو نوایی بود و بس
با نی و ناله مرا شب های هایی بود و بس
مرثیه ها بس صمیمی بود وما هم در فغان
دل غریب ومن غریب، واغربتایی بود و بس
می شد افشا سوزهای بس نهانی ای عجب!
نی فقط ازنای خود بانگ رسایی بود و بس
هر چه نی می نالد از داغ دل من میزند
نینوا من بودم و نی بی نوایی بود و بس
سوز نی درسینه ودامان غم دردست من
لحظه لحظه بین ما خود ماجرایی بود وبس
سوختم اما دلی هرگز برای من نسوخت
داد رس آنشب فقط دل را خدایی بود وبس
گر نبود آتش نشان چشم طوفان دیده ام
اینک از داغ تو جسمم توتیایی بود و بس
پنجه ی آلوده ام بر دامن ارباب عشق
نرگسم!از بهر بهبودت دعایی بود و بس
نوشته شده توسط بهنام حداد | نظرات دیگران [ نظر]
