کاش در مهمانسرایت جا نمیدادی مرا

یا دلی دیوانه و شیدا نمیدادی مرا

خلعت تقوا که پوشاندی مرا شد پاره کاش

در کنار سفره خود جا نمیدادی مرا

گر بنا باشد به جرم معصیت دوزخ روم

کاش نام سینه زن مولا نمیدادی مرا

گرچه نیت بود از اول مرا آتش زنی

کاش مهر حضرت زهرا(س) نمیدادی مرا

عبد شیطان گر بنا باشد شود محشور کاش

بندگی زینب کبری نمیدادی مرا

من به دلگرمی غفران تو عصیان کرده ام

کاش از لا تقنطو امضا نمیدادی مرا

در جهنم ناله انی احبک میزنم

کاش آنجا قدرت نجوا نمیدادی مرا

قصد تو گر رحمت و احسان و بخشیدن نبود

شوق دیدار شب احیا نمیدادی مرا

لطف تو گر شامل حال خراب دل نبود

جلوه از آن یار خوش سیما نمیدادی مرا

باورم میشد اگر از چشم تو افتاده ام

گر نشان از زان یوسف زیبا نمیدادی مرا