سوگند به تار موی مهدی    سوگند به خال روی مهدی

سوگند به خلقت لطیفش     سوگند به خلق و خوی مهدی

سوگند به صورت چو ماهش    سوگند به عطر و بوی مهدی

سوگند به خاک پای نازش    سوگند به خاک کوی مهدی

گر جسم مرا به جرم عشقش    بردار زند عَدوی مهدی

از چوبه ی دار شعله خیزد    از داغ فراق روی مهدی

یا رب ؛زعنایت این گدا را    بخشا تو به خال روی مهدی

به آه و ناله ی شبهای مولا    به سوز سینه ی مجروح زهرا

عزیزا جز وصال بی زوالت     ندارم از خدا دیگر تمنا

از آن روزی که سیلی خورد زهرا    سیه شد روزگار اهل معنا

شنیدم زِ عارفی ؛حکم فرج را    کند زهرای سیلی خورده امضاء

دلش را راضی از ما کن خدایا     ظهورش را تو امضا کن خدایا

ظهورش عقده ی سردرگُمی شد    تو خود این عُقده را واکن خدایا

تو ای زندانی زندان غیبت    دعا کن طی شود دوران غیبت

غم توعاشقت را کرده بیمار     نمی خواهی کنی از او عیادت

مکن محرومم از فیض حضورش    خداوندا نصیبم کن ظهورش

زِپشت ابر غیبت ظاهرش کن    منور کن جهانی را به نورش

اگر روزی ببینم روی ماهش    دمی افتد به روی من نگاهش

بیفتم روی پایش؛همچو سُرمه    کشم بردیدگانم خاک راهش

مرانم از درِ خود گر چه پَستَم    زِپا افتاده ام بر گیر دستم

تو باید دست این افتاده گیری    چرا که از مِیِ عشق تو مستم

اگر لطفی کنی آیی کنارم    کنی روشن دو چشم اشکبارم

نشانم گر دهی رخسار ماهت    به پای حضرتت جان می سپارم

شبی با من بیا و هم غذا شو    امیرا همنشین این گدا شو

اگر راضی نمی باشی تو از من    به جان مادرت از من رضا شو

خداوندا اگر داری بنای دادن عیدی     بیابرداراگربگذاشتی بهرفرج قیدی

بیاوباصدورحکم موعود فرج امشب    منور کن جهانی را به نور حضرت مهدی(عج)