آسمان خم شده تا بوسه زند مویش را                ماه دیده ست در آیینه او رویش را

تشنه لب آمده آورده به قربانگاهت                    گردن ِعاشق هفتاد و دو آهویش را

لاله با یاد تو از جام تهی می نوشد           چشم نرگس به تومدیون شده سوسویش را

آسمان مشک به دندان مهی خواهد داد           که زمین پل زده بر دجله دو بازویش را

خنجر و حنجره ی سرخ تو «وا فریادا ...»     آه ای خاک به ما هم برسان بویش را !

ماه در کاسه خون، خون خدا در صحرا            آسمان خم شده تا بوسه دهد مویش را

به لطف خود  خدا یا  نائلم کن              و گر  نا قابلـم  من ،  قابلم کن

گناه  و جرم  بی  اندازه  دارم           به بخشش آنچه شایدشاملم کن

همه سر تا  به  پا  غرق نیازم             به  استغنا    الــــها   قائـلم کن

نجات ازجهل وازگمراهی ام ده          فزون  از فضل حتّی حاصلم کن

شکسته زورقی  مانم  به دریا           روان سالم به سوی ساحلم کن

بدون تکیه جسمی نیست برجا؟           بلندا  دست قــدرت ، حایلم کن

جهان ماپراست ازخوب و از بد              خدا وندا   به  خوبی  مایلم کن

همیشه حق و باطل روشنم نیست       محقِّق  بین  حق  و  باطلم کن

رها از وصل و هجر این و آنم                 به خوبان دو عالم  واصـلم کن

به  عقل خود همه  دارند  دعوی           الـها ، گفت ( بیکی) عاقلم  کن

  اکبر علی بیکی

امام هادی علیه السلام:

دور اندیشی آن است که فرصت را غنیمت شمری؛ و هر چه زودتر از فرصت استفاده کنی

خجسته سالروز ولادت دهمین امام شیعیان مبارک باد

کوفه بهر قتل من اصرار دارد یا حسین                   کوفه بر بغض علی اقرار دارد یا حسین

کوچه های کوفه همرنگ مدینه گشته است         دربهای بسته چون دیوار دارد یا حسین

موقع افطار هم کوفه به من آبی نداد               سفره ای خشکیده در افطار دارد یا حسین

کاش من مهمان یک قوم مسیحی می شدم        کوفه رسمی بدتر از کفار دارد یا حسین

در میان کوچه می گردم دعایت می کنم               مسلم تو دیده ای خونبار دارد یا حسین

تا که حج تو شکست از من لب و دندان شکست  کوچه گرد کوفه حالی زار دارد یا حسین

دست کوفه از عــــلی کوتاه مانده حالیا                    با عــــــلی اکبر تو کار دارد یا حسین

کاش با ام البنین می ماند در خانه رباب                 شهر کوفه حرمله بسیار دارد یا حسین

او فقط تیر سه پر در ذبح صیدش می زند           در شکارش شیوه ای قهار دارد یا حسین

نیزه های حمل سر را هم سفارش داده اند       راس پاکت قصه ای دشوار دارد یا حسین

کوفه آغاز مصیبتهای زینب می شود                      گریه ها در کوچه و بازار دارد یا حسین

جواد حیدری

سرشک دیده بریزم، نه اینکه بر سر دارم؛

نیا به کوفه عزیزم، مجال نامه ندارم...

کاش می شد بنویسم که گرفتار شدم

مثل خورشید گرفتار شب تار شدم

مرد این شهرم و بر پیر زنی مدیونم

این هم از غربت من بود که ناچار شدم

من نمی خواستم علّت دلواپسیِ_

_معجر زینب کبری شوم، انگار! شدم

من بدهکاری خود را به همه پس دادم

به تو اندازه یک شهر بدهکار شدم

من در این خانه، تو در خانه خولی، تازه

با تو همسایه دیوار به دیوار شدم

کاش می شد بنویسم کفنی برداری

کفنی نیست اگر، پیرهنی برداری

علی اکبر لطیفیان

چه خوش است اگر ببینم عرفات و کربلا را        شب بین الحرمین شب مشعر و منا را

چه نکو تر است ببینم رخ یار را در آنجا              که تمام به روی او دید جلوات کبریا را

چه خوش است اگر بپوشم به بدن لباس احرام   به حرم روم بخوانم به زبان دل خدا را

به خدای کعبه سوگند همه حج من حسین است   به دوصد منا نبخشم عرفات کربلا را

عرفات باشد آنجا که خدای حق تعالی        به حسین خود ببخشد همه جرم ما سوا را

عرفات باشد آنجاکه حسین شُست با خون                  به جلال کبریایی رخ کبریا نما را

عرفات کوی مهدی، عرفات روی مهدی            چه شود به یک تماشا بدهند مراد ما را

گل فاطمه کجایی تو تمام حج مایی                  چه شود دمی نمایی تو جمال دلربا را

تو مقام را مقامی تو به چهار رکن رکنی        تو حرم کنی حرم را تو صفا دهی صفا را

عمری که صرف عشق نگردد، بطالتست

راهی که رو به دوســت ندارد، ضلالتست

گر ســـر نهم به پای تو، عین سعادتست

ور جـــــان کنم فدای تو، جای خجالتست