لو تنظر دوما وتفکر فی خلق الله !
لو تفقه لغة الأکوان : سبحان الله !
لو تسمع ترتیل القلب نادى : الله !
لو تدری أغنیة النهر : أجرانی الله !
لوتدری اُمنیة العمر : ان یرضى الله !
لو تعلم یامسلم کم کرمک الله !
لسجدت بدمع منهمر لجلال الله
وهتفتَ بسمعِ الأکوان : ماشـاء الله
لو ذُقت بفکر ظمآن آیات الله !
لو بت سجودا فی لیل حبا لله
لو رحت تُناجی فی شوق مولاک الله
لوطرت بخوف ورجاء لجنان الله
وجعلت حیاتک خاضعة لکتـاب الله
وتبعت السنه مقتدیا برسول الله
لومت شهیدا محتسبا بسبیل الله
فستدخل جنة رضوان إن شاء الله
از دست فراقت گله دارم، گله دارمهر روزهمین مسأله دارم، گله دارم
جا مانده ترین لاله ی باغ شهدایم دلتنگی صـــــد قافله دارم، گله دارم
من داغ برادر به جگر دارم و سوزم زین غم که از او فاصله دارم، گله دارم
بی کربُ بلا، هیـــچ دم آرام نگیرم آقا، دل کم حوصـــله دارم، گله دارم
از این که به پشت تو نخواندیم نمازی وقتی که به لب نافله دارم، گله دارم
ما هرچه که خواندیم،فقط بارش زهرست گاهی که خیال صله دارم، گله دارم
ای یک نامه نشد تا که برایت بنویسم صدها ورق باطلــــه دارم، گله دارم
عمریست که بادیدن هر کودک در خواب من پرسشی از حرمله دارم، گله دارم
گیرم که زدی تیر، چرا خنـــــده نمودی صد زخم از آن هلهــله دارم، گله دارم
اگر ناتوانی قرآن بخوان تا توانا شوی و اگر توانا هستی، توانایی ات را با خواندن قرآن نشان بده!!
امام صادق (ع) فرمود : خانه ای را که مسلمانی در آن است و قرآن تلاوت می کند(نورانی است و) اهل آسمان آن را می بینند همانگونه که مردم دنیا ستاره نورانی را در آسمان می بینند. بحارالانوار جلد 92 صفحه 200
امام صادق (ع) فرمود : کسی که حرفی از کتاب خدا را بشنود بدون آن که بخواند خداوند حسنه ای برای او می نویسد،وگناهی را از او می بخشد ، و یک درجه او را بالا می برد. بحارالانوارجلد 1 صفحه 201
قرآن خواندن بلد نیستی، شنیدنش که بلدی نمی خواد!!
امام علی علیه السلام:
همانا خدای تعالی خطاب به فرزند آدم می فرماید: ای پسر آدم هرگاه چشمان تو با تو در دیدن حرام منازعه کند برای رفع آن دو پلک قرار دادم که آنها را در هنگام مشاهده حرام در هم کنی و حرام را مشاهده نکنی؛ و اگر زبان تو با تو در مورد صحبت از محرمات منازعه کرد دو لب برایت قرار دادم آنها را روی هم ببند و سخن حرام مگو.
وسائل الشیعه جلد 15صفحه
فکر می کنم منظور امام (ع) از سخن خداوند، تفسیری از آیات سوره بلد(آیات 8 و 9) باشه!!
جهان بر آب نهادست و زندگی بر باد غلام همت آنم که دل بر او ننهاد
جهان نماند و خرم روان آدمیی که بازماند ازو در جهان به نیکی یاد
سرای دولت باقی نعیم آخرت است زمین سخت نگه کن چو می‌نهی بنیاد
کدام عیش درین بوستان که باد اجل همی برآورد از بیخ قامت شمشاد
وجود عاریتی خانه‌ایست بر ره سیل چراغ عمر نهادست بر دریچه? باد
بسی برآید و بی‌ما فرو رود خورشید بهارگاه و خزان باشد و دی و مرداد
برین چه می‌گذرد دل منه که دجله بسی پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد
گرت ز دست برآید، چو نخل باش کریم ورت ز دست نیاید، چو سرو باش آزاد
نگویمت به تکلف فلان دولت و دین سپهر مجد و معالی جهان دانش و داد
یکی دعا کنمت بی‌رعونت از سر صدق خدات در نفس آخرین بیامرزاد
تو آن برادر صاحبدلی که مادر دهر به سالها چو تو فرزند نیکبخت نزاد
به روزگار تو ایام دست فتنه ببست به یمن تو در اقبال بر جهان بگشاد
دلیل آنکه تو را از خدای نیک افتد بسست خلق جهان را که از تو نیک افتاد
بسی به دیده حسرت ز پس نگاه کند کسی که برگ قیامت ز پیش نفرستاد
همین نصیحت من پیش گیر و نیکی کن که دانم از پس مرگم کنی به نیکی یاد
نداشت چشم بصیرت که گرد کرد و نخورد ببرد گوی سعادت که صرف کرد و بداد
امــروز بــرای شــهــدا وقــت نــداریــم ای داغ دل لــالــه تــو را وقــت نــداریــم
با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است ما بـهـر مــلاقــات خــدا وقــت نــداریــم
چـون فـرد مـهمی شـده نفس دغل مـا انــدازه یــک قــبــلــه دعـا وقـت نـداریـم
در کوفه تن غیرت ما خانـه نشین اسـت بــهــر ســفــر کـربــبــلـا وقــت نــداریــم
هر چند که خوب است شهیدانه بمیریم خوب است ولی حیف که ما وقت نداریم
سفارش امام رضا علیه السلام به حضرت عبدالعظیم حسنی(ع):
یا عبدالعظیم! أبلغ عنى اولیائى السلام، وقل لهم: ان لا تجعلوا للشیطان على انفسهم سبیلا، ومرهم بالصدق فى الحدیث واداء الامانة، ومرهم بالسکوت وترک الجدال فیما لا یعنیهم واقبال بعضهم على بعض والمزاورة، فان ذلک قربة الى ولا یشغلوا انفسهم بتمزیق بعضهم بعضا فانى الیت على نفسى، انه من فعل ذلک، واسخط ولیا من اولیائى دعوت الله لیعذبه فى الدنیا اشد العذاب وکان فى الاخرة من الخاسرین، وعرفهم ان الله قد غفرلمحسنهم، وتجاوز عن مسیئهم الا من اشرک او اذى ولیا من اولیائى، او اضمر له سوا، فان الله لا یغفر له حتى یرجع عنه فان رجع والا نزع روح الایمان عن قلبه وخرج عن ولایتى، ولم یکن له نصیب فى ولایتنا، واعوذ بالله من ذلک.
بحارالأنوار/ جلد71/صفحه230
الإختصاص/ جلد1/ صفحه247
امام رضا (علیه السلام) خطاب به عبدالعظیم حسنى فرمود: اى عبدالعظیم، سلام مرا به دوستانم برسان و به آنان بگو که برای شیطان به سمت خودشان راهی قرار ندهند!!، همچنین ایشان را به راستگویى در گفتار، امانتدارى و سکوت و ترک جدال و مشاجره در امور غیر مهم و نیز روى آوردن و ملاقات و زیارت یکدیگر امر نما که رعایت این امور، موجب تقرب جستن به سوى ماست. مبادا که پیروانم به پرده درى و هتک حرمت یکدیگر سرگرم شوند زیرا من با خویشتن پیمان بسته ام که هر کسى مرتکب اینگونه کارها شود و یا یکى از دوستانم را به خشم آورد، از خدا بخواهم تا او را به شدیدترین عذاب دنیوى مجازات نماید و در آخرت از زیانکاران باشد. پیروانم را آگاه ساز که خداوند افراد نیکوکار را مورد آمرزش قرار می‌دهد و از خطاى بدکارانشان می‌گذرد، مگر کسانى که به آفت شرک گرفتار باشند و یا دوستى از دوستانم را آزار رسانند و یا نسبت به هر کدام از آنها نیت سویى در دل پنهان کرده باشند. همانا خداوند این چنین کسان را نمی‌بخشد مگر آنکه از مسیر انحرافى برگردند، هرگاه از این مسیر برگشتند، مشمول غفران الهى قرار می‌گیرند، ولى اگر تغییر رویه ندادند و به همان حالت باقى ماندند، روح ایمان از دل‌شان رخت بر می‌بندد و از ولایت من بیرون می‌روند و از پرتو ولایت ما بهره‌اى نبرند و من به خداوند از این لغزش‌ها پناه می‌برم.
