بیا تا مونس هم یار هم غمخوار هم باشیم انیس جان غم فرسوده ی بیمار هم باشیم
شب آید شمع هم گردیم و بهر یکدیگر سوزیم شود چون روز دست و پای هم در کار هم باشیم
دوای هم شفای هم برای هم فدای هم دل هم جان هم جانان هم دلدار هم باشیم
بهم یکتن شویم و یکدل و یکرنگ و یک پیشه سری در کار هم آریم و دوش بار هم باشیم
جدائی را نباشد زهره ای تا در میان آید بهم آریم سر بر گرد هم بر کار هم باشیم
حیات یکدیگر باشیم و بهر یکدیگر میریم گهی خندان ز هم گه خسته و افکار هم باشیم
بوقت هوشیاری عقل کل گردیم بهر هم چووقت مستی آید ساغر سرشار هم باشیم
شویم از نغمه سازی عندلیب غم سرای هم برنگ و بوی یکدیگر شده گلزار هم باشیم
به جمعیت پناه آریم از باد پریشانی اگر غفلت کند آهنگ ما، هشیار هم باشیم
برای دیده‌بانی خواب را بر خویشتن بندیم ز بهر پاسبانی دیده ی بیدار هم باشیم
جمال یکدیگر کردیم و عیب یکدیگر پوشیم قبا و جبه و پیراهن و دستار هم باشیم
غم هم شادی هم دین هم دنیای هم گردیم بلای یکدیگر را چاره و ناچار هم باشیم
بلا گردان هم گر دیده گرد یکدیگر گردیم شده قربان هم از جان و منت دار هم باشیم
یکی گردیم در گفتار و در کردار و در رفتار زبان و دست و پا یک کرده خدمتکار هم باشیم
نمی‌بینم بجز تو همدمی ای فیض در عالم بیا دمساز هم گنجینه ی اسرار هم باشیم
ملا محسن فیض کاشانی
آرزو دارم اگر گل نیستم خاری نباشـم بار بردار ار ز دوشی نیستم باری نباشم
گر نگشتم دوست با صاحبدلی دشمن نگردم بوسـتان بهـر خلیل ار نیستم ناری نباشـــم
گر که نتوانم ستانم داد مظلومی ز ظالم باز آن خواهم که همکار ستمکاری نباشم
نیستم گـر نوشــدارویی برای دردمنــدی نیز با بی دست و پایی نیش جراری نباشم
گــر نریزم آب رحمت از سبویی در گلویی دلخوشم گر خنجری بر قلب افگاری نباشم
گر پری بگشوده دارم همچو کبک کوهساری طعنه زن بر خــواری مرغ گرفتاری نباشــم
این اشک نیست، آب زلال و مطهر است این چشم نیست، چشمه ای از حوض کوثر است
ظرف نزول رحــــمت پروردگار شــــــــد چشمی که پای مجلس این روضه ها تر است
چشمی که بیشتر به خود گریه دیده است فردا کنار فـــــــــاطمه(س) با آبرو تر است
ما خشک می شویم ولی بار می دهیم دنیای گریه، مزرعه ی سبز محشر است
این خیمه ی حسینیه های محرّمی چادر نماز خاکی زهرای اطهر است
فرموده است حضرت صادق «هر آنکسی گریان جدّ ما شده با من برادر است»
در حجّ و در عبادت و در سجده های شب گریه کنِ حسین، شریک پیمبر است
ما را از این تلاطم دنیا هراس نیست تا کشتی نجات حسینی شناور است
بر من لباس نوکری ام را کفن کنید نوکر بهشت هم برود باز نوکر است
آن سجده های خونی گودال اگر نبود این قوم هیچ وقت نمی شد خدا پرست
علی اکبر لطیفیان
بده در راه خدا، من به خــــدا محتاجم من به بخشندگی آل عبـــــــا محتاجم
از قنوت سحــــر مادرتان جا ماندم پسر حضـــــرت زهرا به دعا محتاجم
مهربان، کاش زهیری بغلم می کردی من به آغوش پُر از مِهر شما محتاجم
فطرس نفس مرا گوشه چشمی کافیست با پر و بال شکسته به شفا محتاجم
شوق پرواز بده روح زمین گیـــر مرا به جنون ســـر ایوان طلا محتاجم
دود این شهر مرا از نفس انداخته است به هوای حرم کرب و بلا محتاجم
چه قدر گریه کنم تا نبــری از یادم؟! در سراشیبی قبــــرم به شما محتاجم
وحید قاسمی
هر که با پاکدلان، صبح و مسائی دارد دلش از پرتو اسرار، صفائی دارد
زهد با نیت پاک است، نه با جامه پاک ای بس آلوده، که پاکیزه ردائی دارد
شمع خندید به هر بزم، از آن معنی سوخت خنده، بیچاره ندانست که جائی دارد
سوی بتخانه مرو، پند برهمن مشنو بت پرستی مکن، این ملک خدائی دارد
هیزم سوخته، شمع ره و منزل نشود باید افروخت چراغی، که ضیائی دارد
گرگ، نزدیک چراگاه و شبان رفته به خواب بره، دور از رمه و عزم چرائی دارد
مور، هرگز بدر قصر سلیمان نرود تا که در لانه خود، برگ و نوائی دارد
گهر وقت، بدین خیــــرگی از دست مده آخر این در گرانمــــایه بهائی دارد
فرخ آن شاخک نورسته که در باغ وجود وقت رستن، هوس نشو و نمائی دارد
صرف باطل نکند عمر گرامی، پروین آنکه چون پیر خرد، راهنمائی دارد
پروین اعتصامی
من نمی‌گویم که عاقل باش یا دیوانه باش گر به جانان آشنایی از جهان بیگانه باش
گر سر مقصود داری مو به مو جوینده شو ور وصال گنج خواهی سر به سر ویرانه باش
گر ز تیر غمزه خونت ریخت ساقی دم مزن ور به جای باده زهرت داد در، شکرانه باش
چون قدح از دست مستان میخوری مستانه خور چون قدم در خیل مردان میزنی مردانه باش
گر مقـام خوش‌دلی می‌خواهی از دور سپهر شام در مستی، سحـر در نعره ی مستانه باش
گر شبی در خانه جانانه مهمانت کنند گول نعمت را مخور مشغول صاحب خانه باش
یا به چشم آرزو سیر رخ صیاد کن یا به صحرای طلب در جستجوی دانه باش
یا مشامت را ز بوی سنبلش مشکین مخواه یا هم آغوش صبا یا هم نشین شانه باش
یا گل نورسته شو یا بلبل شوریده‌حال یا چراغ خانه، یا آتش به جان پروانه باش
یا که طبل عاشقی و کوس معشوقی بزن یا به رندی شهره شو یا در جمال افسانه باش
یا به زاهد هم قدم شو یا به شاهد هم نشین یا خریدار خزف، یا گوهر یک دانه باش
یا مسلمان باش یا کافر، دورنگی تا به کی؟ یا مقیم کعبه شو یا ساکن بت خانه باش
یا که در ظاهر فروغی ذکر درویشی مکن یا که در باطن مرید خسرو فرزانه باش
فروغی بسطامی
قال ابو عبدالله جعفر بن محمّد الصّادق علیه و علی آبائه السلام:
انّی لأدعو الله لمذنبی شیعتنا فی الیوم و اللّیل ألف مرّة ...
کافی. جلد1. باب مولد ابی عبدالله جعفر بن محمد علیه السلام.
امام صادق علیه السلام می فرماید: همانا من در (هر) روز و شب برای گناهکاران شیعه (به درگاه خداوند) هزار بار دعا می کنم.
(این امر برای دیگر اولیا و ائمه نیز صادق است!!
لطف و کرم آقا را ببین !! ما گناه می کنیم و آنها روزی هزار بار برای ما دعا می کنند!! )
یا امام زمان جز روسیاهی اندوخته ای ندارم...
